In maart van het vorige jaar, bijna een jaar geleden, hebben we indringend gesproken over het aankoopplan, lees onteigeningsplan, als belangrijke bouwsteen voor dit bestemmingsplan. Wij hadden toen grote bezwaren en die hebben wij nog steeds. Belangrijkste reden voor ChristenUnie/SGP om dat aankoopplan af te wijzen was het daarin loslaten van de van meet af aan afgesproken vrijwilligheid, bij herhaling en met nadruk toegezegd en uitgesproken, en het omarmen van onteigening als volstrekt legitieme oplossing in dit geval. Dit vonden wij beschamend, onbetrouwbaar en ongeloofwaardig. Dat vonden wij boerenbedrog.

Met het voorliggende voorstel om het bestemmingsplan Marickenland vast te stellen is echt een waarheidsmoment, een lakmoesproef aangebroken

We willen daarbij het volgende opmerken:

1. Realisatie van natuur en recreatie in Marickenland gaat ten koste van de huidige agrarische bestemming en bedrijfsuitoefening. Meer algemeen: Het plan grijpt in in bestaande eigendomsverhoudingen en gebruiksmogelijkheden. Agrarische bedrijven die binnen een bestaand bestemmingsplan sinds jaar en dag volstrekt legaal functioneren zien de agrarische bestemming op hun gronden omgezet worden in natuur of recreatie. Dat tast de rechtszekerheid aan. Dat is diep ingrijpend en vereist grote zorgvuldigheid. Het door het college gevraagde juridisch advies van Wijn en Staal geeft dat ook aan.
   
   Cruciaal is daarbij het volgende: Als de samenleving, ook vanuit Rijk en provincie, kiest voor natuur en recreatie hier ter plaatse, dan moet de breedte van de samenleving hiervoor een eerlijk prijskaartje betalen.
   
   Dat is met “kale” onteigening met schadeloosstelling niet het geval. Onteigening met schadeloosstelling is een wettelijk verankerde bodem, het minimum. Dit kan onvermijdelijk zijn, als sluitstuk, in bepaalde (rest)gevallen. Maar niet als enig instrument om 60% van de grond in een natuur- en recreatiegebied te verwerven.



2. In de achterliggende jaren is nauwelijks voortgang is geboekt met grondverwerving komt door het ontbreken van een fatsoenlijk pakket aan middelen, lees voldoende geld, om daadwerkelijk en reëel in onderhandeling te treden en iets te bieden. Dat gebrek kan niet de zittende grondeigenaren en -gebruikers verweten worden. Dan is het geen manier van werken om de rekening van dit tekortschieten bij hen neer te leggen.
   
   Europese regelgeving, c.q verbod op staatssteun wordt aangevoerd als belangrijke beperking van iedere onderhandelingsruimte en obstakel voor beleidsverruiming. Als dit het einde van iedere discussie is, dan werkt het beleid niet en blijft er dus ook niets over van eerdere grote woorden en beloften. Maar is dat zo? Wordt de concurrentie verstoord als gronden worden onttrokken aan de landbouw? Waarom wel een hogere waarde bij woningbouw, maar niet bij natuur of recreatie? Of wil de hogere overheid die consequentie niet aanvaarden omdat het project dan onbetaalbaar wordt? Hoe dan ook, de kneep zit tot dusver niet in de houding van de grondeigenaren en –gebruikers. De kneep zit in het feit dat de overheid wel de grond wil, maar niets te bieden heeft.



3. Woningbouw ten koste van alles? Als we dit niet doen komen er geen woningen …. Daarmee zou dan alles gerechtvaardigd zijn? Als de overheid zo handelt is niemand meer veilig. Wie is dan het volgende slachtoffer?

Wat van groot belang is, is of het voorliggende voorstel voldoet aan de kaders zoals gesteld in de behandeling van maart vorig jaar. Is dit bestemmingsplan te rijmen met het aankoopplan dat de raad in maart 2008 heeft vastgesteld? Naar onze mening is dat pertinent niet het geval. Het behoorde tot de kern van het aankoopplan en de besluitvorming daarover, dat de uiteindelijke onteigening zou worden voorafgegaan en omringd met ruimhartig flankerend beleid (“rood-voor-groen” en “zelfrealisatie”). En dat is er gewoon domweg niet.

Volstrekt helder is, dat “rood-voor-groen” en zelfrealisatie behoren tot de kern van het in maart 2008 voorgelegde aankoopplan. Door een breed gesteunde motie is dat nog eens nadrukkelijk door de Raad beklemtoond. Zie verder ook de notulen van de raadsvergadering en artikelen in de krant uit die tijd. Eén citaat uit die notulen met betrekking tot de inbreng van wethouder Lambregts: “… Zelf heeft zij de verwachting dat wanneer vanavond het besluit wordt genomen het instrumentarium te verruimen door volledige schadeloosstelling, zelfrealisatie en een aantrekkelijke rood-voor-groen regeling te bieden, men daadwerkelijk de hobbel kan nemen en de overige tweederde kan gaan aankopen…” “Rood-voor-groen” heet nu Plusplan, maar is er gewoon nog niet. Het is ook volstrekt onzeker of het komt en wat het betekent. Zelfrealisatie blijkt nu niet of nauwelijks mogelijk in dit gebied. In de Nota van Wijzigingen zit nu de tekst opgenomen, dat het Plusplan een extra instrument is, maar dat onteigening met schadeloosstelling op zichzelf ruim voldoende is.

Het college biedt nu een bestemmingsplan zonder een concreet voorstel over dit flankerend beleid. Omdat het zo moeilijk is. We moeten er dus maar op vertrouwen dat dit wel goed zal komen. Echter zonder dat is het ingrijpende voorstel in deze raadsvergadering niet te rechtvaardigen. Zo is het in maart 2008 niet afgesproken.

Daarom heeft onze fractie een motie ingediend met het verzoek de besluitvorming over dit bestemmingsplan aan te houden tot het toegezegde flankerend beleid beschikbaar en toepasbaar is en in de eindafweging kan worden betrokken. Bij een ruimhartig flankerend beleid dat een goede compensatie biedt en substantieel iets toevoegt zullen wij in combinatie daarmee het bestemmingsplan alsdan steunen.

Tevens hebben wij een drietal amendementen ingediend om technische correcties door te voeren. Deze hebben betrekking op het Waverveense pad 19-21. Daar is overduidelijk een foutje gemaakt. In het kader van de operatie correctie tuinen/erven wordt hier abusievelijk slechts de halve tuin “teruggegeven” in plaats van de hele tuin. De twee andere amendementen zoomen in op de teksten in het bestemmingsplan over het flankerend beleid die niet correct verwoorden wat hierover is besloten.

Helaas hebben wij moeten constateren dat onze voorstellen, muv de techische correctie mbt het Waverveense pad en één van de amendementen over flankerend beleid, door de meerderheid van de raad niet zijn gesteund. De raad heeft in meerderheid het bestemmingsplanvoorstel goedgekeurd en laat daarmee naar ons oordeel bestrokken eigenaren en gebruikers in de kou staan dan wel brengen daarmee hun rechtszekerheid in gevaar.

Voor de volledigheid, we hebben aanvullend wel de motie van Ronde Venen Belang gesteund waarin wordt vastgelegd de opdracht aan het college om uiterlijk in september 2009 met een duidelijk plan voor het flankerend beleid te komen. Liever hadden wij (via onze motie) de behandeling van het hele bestemmingsplan tot dat tijdstip uitgesteld, maar aangezien die motie het niet haalde, was dit “next best”.