Twee algemene opmerkingen vooraf over de context van de discussie:

Voor het onderwerp van vanavond moeten we terug naar de avond van maandag 5 juli 2004. Toen heeft de gemeenteraad ingestemd met toepassing van de Wet Voorkeursrecht Gemeenten (WVG) in de polder. Op dat moment lag een voorstel voor ons om in te stemmen met een overeenkomst tussen de rijk (VROM, LNV), provincie en gemeente. In de voorgestelde overeenkomst stond opgenomen, dat de gemeente het instrument van de Wet Voorkeursrecht Gemeenten zou gaan toepassen.

 

Als ChristenUnie/SGP hebben wij toen een amendement ingediend om dit instrument uit de overeenkomst te halen en de overeenkomst dus vast te stellen zonder de WVG. Wij hebben daarbij aangegeven, dat ook zonder deze bepaling er nog steeds sprake is van een forse inhoudelijke, organisatorische en financiële inspanning van de gemeente in de totale plannen voor woningbouw, recreatie en natuurontwikkeling. In samenhang met al die inspanningen is de voortgang van woningbouw in Veenzijde onverminderd verantwoord en gerechtvaardigd.

 

Dat is nog steeds zo: In het bestemmingsplan buitengebied zijn de eerste natuurontwikkelingsgebieden al concreet vastgelegd. Het bestemmingsplan voor de woningbouw Veenzijde heeft nog een lange weg te gaan.

 

Ons amendement is toen door alle fracties weggestemd. Alleen mijn collega Schouten en ikzelf waren de twee voorstemmers. Hoewel het amendement in eerste instantie samen met het CDA is opgesteld heeft deze partij in de loop van de behandeling alsnog, helaas, haar steun ingetrokken.

 

ChristenUnie/SGP vindt toepassing van de WVG voor natuurontwikkeling en recreatie te ver gaan. Het belemmert bestaande agrariërs in het levensvatbaar houden van hun bedrijf. Zij kunnen bijvoorbeeld niet meer de grond aankopen van een buurman die stopt. Zo worden deze bedrijven langzaamaan "weggedrukt" en "uitgerookt". Dat is geen manier van werken.

 

Op deze manier wordt materieel geen recht gedaan aan het zeer belangrijke uitgangspunt van de vrijwilligheid, zoals dat steeds deel uit heeft gemaakt van overleg en planvorming. Van echte, gelijkwaardige vrijwilligheid is met toepassing van de Wet Voorkeursrecht Gemeenten geen sprake meer. Dit is dus geen betrouwbaar en geloofwaardig overheidsoptreden. Gaat dit nu straks ook gebeuren in Groot Mijdrecht Noord? In plaats hiervan moet de overheid actief en reëel investeren in grondruil, bedrijfsverplaatsing en agrarisch landschapsbeheer. En/of er moet een goede prijs op tafel komen, die ondernemers in staat stelt ergens anders daadwerkelijk een nieuwe start te kunnen maken.

 

Dat is iets meer dan de dagwaarde van de grond zelf, maar dat is redelijk als schadeloosstelling, want de ondernemers hebben hier niet om gevraagd. Als onze samenleving, ook vanuit rijk en provincie, hier ter plaatse kiezen en beslissen voor natuur en recreatie ten koste van de zittende agrariërs, dan moeten niet die agrariërs, maar de breedte van de samenleving het prijskaartje daarvoor betalen.

 

En als rijk en provincie dan wel plannen hebben maar geen geld, dan houdt het gewoon even op. En dat is iets anders dan het van stal halen van de Wet Voorkeursrecht Gemeenten, het voorliggende instrument direct voor de onteigening.

 

ChristenUnie/SGP blijft dus tegen toepassing van de WVG in ons buitengebied.

26 januari 2006/h.w. palm