Na alle “rumoer en ruis” van de laatste weken geeft de Tweede Kamer de gemeenteraden in het gebied nog een laatste kans om duidelijk te maken welke variant nu werkelijk op het meeste draagvlak mag rekenen. Daarmee is ook de Rondeveense gemeenteraad weer vol aan zet. En er valt nog wel wat recht te zetten, want in ’s lands vergaderzaal kwamen we er niet best af.

De invulling van onze inspraakmogelijkheden tijdens het werkbezoek van de Kamercommissie heeft gefronste wenkbrauwen opgeleverd: Is De Ronde Venen nu voor of tegen? Zijn alleen de tegenstanders tegen of zijn ook de voorstanders tegen? Is het niet raar, dat de burgemeester een heel ander verhaal houdt dan de twee raadsleden (de heren Van Loo en Goldhoorn)? Als er twee raadsleden spreken namens de raad, één namens de voorstanders en één namens de tegenstanders, is het dan niet raar dat die twee uiteindelijk tot dezelfde conclusie komen? Doet dat wel recht gedaan aan wat er leeft in onze raad?

De fractie ChristenUnie/SGP heeft al in november 2006 een interpellatie gehouden omdat college en coalitiepartijen geen kans zagen één front te vormen op dit belangrijke onderwerp, de toekomst van onze gemeente. Op dat moment meende men dat te moeten maskeren met wat bezweringsformules, maar vervolgens hebben het college en de collegepartijen collectief volstrekt gefaald. Hopelijk wordt de laatste kans gegrepen om dit nu overtuigend recht te zetten. Of is dit hopen tegen beter weten in ?!

In de Kamer leeft breed de gedachte, dat een herindeling in enerzijds een Vechtgemeente en anderzijds een Veenweidegemeente wellicht toch een betere optie is dan één grote gemeente. Daar is de fractie ChristenUnie/SGP blij mee, want dat is de variant waar onze fractie zich steeds voor heeft uitgesproken: Aan de ene kant van het A’dam-Rijnkanaal Abcoude, De Ronde Venen en Kockengen/Nieuwer ter Aa. Aan de andere kant Loenen en (de rest van) Breukelen, al dan niet met Maarssen.

Voor de goede orde: Als De Ronde Venen “buiten schot” kan blijven, doordat Abcoude, Loenen en Breukelen samengaan tot één gemeente (de zogenaamde “BAL-optie”), dan vinden wij dat prima. Dan laten wij de herindeling graag aan ons voorbijgaan. Maar dit lijkt een kansloos verhaal.

Tenslotte de financiën. Het Beleidsplan stelt als voorwaarde, dat de financiële consequenties van een herindeling aanvaardbaar moeten zijn. Dat is wezenlijk anders, dan de onverantwoorde versmalling die tijdens de inspraakreacties is ingebracht met als strekking “Wij willen garanties dat wij er niet op achteruitgaan, anders zijn we tegen”. Een heringedeelde gemeente krijgt het geld waar iedere Nederlandse gemeente van deze omvang, c.q met deze kenmerken recht op heeft. Naast een fors verhoogde overbruggingsvergoeding voor frictiekosten is het verder aan de nieuwe gemeente om structureel de zaak op orde te krijgen en te houden. Dat laatste is de resultante van een groot en divers aantal variabelen met verschillende mate van beïnvloedbaarheid. Op sommige punten kostenverhogende effecten en op andere punten besparingen en voordelen. Voor de één hogere lasten, voor de ander lagere lasten, wellicht. En niet in de laatste plaats: Hoe zou het prijskaartje zich de komende jaren hebben ontwikkeld zonder herindeling? Daarbij is De Ronde Venen een onderdeel dat opgaat in een groter geheel. We kunnen nu nog wel geïsoleerd denken, rekenen en spreken vanuit de Rondeveense situatie maar dat zal na de herindeling niet meer lukken. De stelling dat de Rondeveense burger er financieel niet op achteruit mag gaan klinkt heel aardig voor de bühne. Maar het is geen praktisch uitvoerbare randvoorwaarde. Veeleer een loze kreet, het ontlopen van bestuurlijke verantwoordelijkheid.