Allereerst een compliment voor de opzet van deze nota. Hij begint op pagina 4 met een kort en bondige samenvatting, de rest is toelichting. Zo heb je in 1 A4-tje de essentie gelijk te pakken. Een schoolvoorbeeld van hoe een beleidsnota eruit zou kunnen zien.

Deze nota zet een koers uit richting de kunst en cultuursector waarbij de lokale overheid zich wil beperken tot het ondersteunen van enkele basisvoorzieningen en het zoveel mogelijk afbouwen van subsidies door het stimuleren van cultureel ondernemerschap.

Het bevorderen van cultureel ondernemerschap is de mantra waarmee veel bezuinigingen op kunst en cultuur verdedigd zijn. Daarmee is vooral bedoeld dat de culturele sector minder afhankelijk wordt van overheidssubsidies en meer eigen inkomsten genereert. In ons verkiezingsprogramma heeft de ChristenUnie-SGP aangegeven dat subsidies vooral het eigen initiatief zouden moeten stimuleren. Wat ons betreft mag bij het subsidiëren van de sector gevraagd worden wat men zelf inbrengt, maar tegelijkertijd is het belangrijk om de neveneffecten van dat beleid niet uit het oog te verliezen. Een exclusieve focus op cultureel ondernemerschap is wel een erg eenzijdige benadering en heeft ook nadelen in zich.

Mevrouw Borgstede gaf daar in de commissie een mooi voorbeeld van. Zij kapittelde de lokale muziekkorpsen dat ze voor het optreden bij Koningsdag een vergoeding vragen. Maar dat is nu juist dat cultureel ondernemerschap, wat we als gemeenschap dan weliswaar via de subsidie aan de oranjeverenigingen alsnog financieren. Hetzelfde geldt ook voor het verband tussen kunst- en cultuur-organisaties en het gebruik van de dorpshuizen. Zodra ze hun heil elders zoeken, komt de exploitatie van een dorpshuis weer onder druk te staan. Het is dus verstandig om bij het subsidiebeleid juist ook dit soort effecten mee te nemen.

De nota zeg ook in op samenwerking binnen de culturele sector en daar zijn wij het van harte mee eens. Wij denken dan concreet bijvoorbeeld aan een samenwerking tussen AbArt en Cultura, waarbij ook lokale muzikanten of podiumkunstenaars nog beter een platform krijgen.

Er is in de commissie kritisch gesproken over de cultuurconsulent, die misschien nog onvoldoende zichtbaar en herkenbaar is. Maar via de cultuurconsulent kan de gemeente wel een impuls geven aan het bevorderen van cultureel ondernemerschap en samenwerking, door alle betrokken partijen (cultuursector, bedrijfsleven, toerisme en recreatie, maatschappelijke organisaties en inwoners) bij elkaar te brengen en methoden en ervaringen uit te wisselen. De uitvoering kan mogelijk beter, maar als concept vinden wij het een waardevol instrument.

Tot slot nog enkele aandachtpunten wat ons betreft bij de uitwerking van de nota:

Wij zijn van mening dat de kunst en cultuursector vooral ook maatschappelijke relevant moet zijn voor de hele samenleving en niet blijven hangen in een elitair programma voor de happy few. Die maatschappelijke relevantie mag wat ons betreft dus ook een criterium bij de subsidieverstrekking zijn.  

De ChristenUnie-SGP vraagt zich af of beheren en uitlenen van kunstvoorwerpen  een taak voor de gemeente moet zijn. We zijn geen kunstgalerie. Wat ons betreft wordt de BKR-collectie zo spoedig mogelijk afgestoten. Wel zijn we er een voorstander van dat we kunstenaars faciliteren zoals nu via de mogelijkheid om hun werk bijvoorbeeld in onze gemeentehuis ten toon te stellen. Dat mes snijdt aan twee kanten: exposure voor de kunstenaar en ons gebouw ziet er ook gelijk wat leuker uit.

De ChristenUnie-SGP vindt het belangrijk dat kinderen en jongeren met kunst en cultuur in aanraking komen. Door beoefening van de amateurkunsten ontdekken en ontplooien zij hun creatieve talenten. Ook daar ligt wat ons betreft dus een belangrijke rol voor subsidie-ontvangers.

De Kunst en cultuur-sector mag en moet ons aan het denken zetten en stimuleren tot creativiteit. Maar soms ontspoort dat in provocatie en kwetsen om te kwetsen, onder het mom van “vrijheid van meningsuiting”. Wat de ChristenUnie-SGP betreft moet de overheid zich hiervan distantiëren.

Kunst en Cultuur gaat ook over het behoud van ons materiële en immateriële erfgoed. Bijzondere gebouwen, voorwerpen, tradities en verhalen tonen de geschiedenis van ons land. Hoewel dat voor een deel onder monumentenzorg valt, is dat net zo goed een deel van onze cultuur en waard om te beschermen. Het Museum De Ronde Venen zal daar ook een belangrijke rol bij moeten spelen.

Met deze kanttekeningen kan onze fractie instemmen met dit raadsvoorstel.