Oorspronkelijk was het plan om 9 standplaatsen te renoveren. Vier daarvan waren in het verre verleden al eens vergund. De andere 5 zijn in feite illegaal. Maar een deel van de bewoners wilde daar niet aan meewerken omdat ze meer plekken zeggen nodig te hebben. Er zijn al vele rechtszaken gevoerd en in een enkele is de gemeente ook veroordeeld. Onder andere tot herstel van schade en de plicht om voor extra plekken te zorgen.

Nu lag er een nieuw plan van het college voor om naar 15 plekken uit te breiden, de bestaande plekken te renoveren en een optie te bieden om op termijn naar 18 plekken te gaan. Dat in combinatie met een Woonwagenbeleid waarin de regels zijn opgenomen wie voor een plek in aanmerking komt. Vrijwel alle bewoners kunnen zich daarin vinden, met uitzondering van één familie die zich daartegen blijft verzetten. Met name het beleid, wat zij veel te beperkend vinden. Feitelijk willen zij ongelimiteerde ruimte voor extra plekken waarbij zij van mening zijn dat dit in lijn is met een uitspraak van het College voor de Rechten van de Mens.  

Het college had dit voorstel ingediend bij de agendacommissie met het voorstel om het direct besluitnemend in de raad af te handelen. Wij hebben daar bezwaar tegen gemaakt, omdat we dat niet gepast vinden. Het onderwerp is beladen en het gaat om veel geld. Het hele project komt uit op ongeveer 3 miljoen euro. Toch heeft de agendacommissie het niet op de agenda van de commissie gezet en gelijk besluitnemend voor de raad van 25 augustus geagendeerd. Wij hebben tot twee keer toe vragen over dit voorstel gesteld en uiteindelijk nog overleg met de wethouder gevoerd. Desondanks waren we niet tevreden. Sowieso over het politieke proces, maar ook over de verantwoording van de kosten en de onzekerheid van de uitvoering omdat nog steeds één familie niet wil meewerken.

Maar bij aanvang van de raadsvergadering werd door een lid van de betreffende familie ingesproken en daarbij dreigende taal geuit. Er zou (indien de raad dit voorstel toch aannam) aangifte gedaan worden tegen ieder voorstemmend raadslid individueel. Dat betekent naar ons oordeel dus bedreiging van democratisch gekozen volksvertegenwoordigers. En een aantasting van het democratisch proces. Raadsleden moeten zonder “last of ruggespraak” tot hun oordeelsvorming kunnen komen.

Onze intentie was om met een stemverklaring tegen het voorstel te stemmen. Maar naar aanleiding van de inspraak, hebben we voor het voorstel gestemd. Onze fractievoorzitter, Wim Stam, heeft dat in de raad als volgt gemotiveerd.

“De reden is, dat ik het onacceptabel vind dat een inwoner, staande de raadsvergadering, democratisch gekozen raadsleden individueel bedreigd. Ik loop hiermee de kans een aangifte tegen mij te krijgen, het zij zo. De heer “N” loopt het risico dan een aangifte terug te krijgen wegens het bedreigen van democratisch gekozen politici. Dat lijkt mij in de democratie die wij hebben een doodzonde. Ik hoop dat ook de heer “N” beseft dat dit niet de weg is die we in dit land moeten gaan, in aansluiting met uw woorden voorzitter, vlak voor de installatie van de heer Putker”. (eerder die avond nieuw geïnstalleerd raadslid namens het CDA waarbij de burgemeester een oproep deed om met respect met elkaar om te gaan).