Kern van het nieuwe beleid, is dat scherper gekeken wordt wat nodig is en wat de inwoner zelf kan doen. Wij hebben dat genoemd “Zelf waar het kan, steun waar het moet”. Dat is in lijn met onze inbreng bij de bespreking van dat Berenschotrapport in oktober; u kunt dat hier teruglezen (Onderzoek Berenschot naar de kosten Sociaal Domein - ChristenUnie De Ronde Venen)

Daar hebben we gezegd, dat we het begrotingstekort als samenleving vooral ook zelf veroorzaken. We hebben toen, zowel mbt jeugd als WMO daar voorbeelden van gegeven. Wij kunnen ons dus goed vinden in dit voorstel. Wel hebben we bij de technische ronde een aantal kritische vragen gesteld over eventuele excessen en knelpunten. En uiteraard gaan we de rapportages over het sociaal domein de komende maanden goed volgen om tijdig aandacht te kunnen vragen als er toch beleid uit de rails gaat lopen.

Tegelijkertijd was de zogenaamde “participatiekoers” aan vervanging toe. Die term slaat op het beleid rondom werk en inkomen en heet zo, omdat de rijksoverheid in 2015 dit onderwerp in de Participatiewet heeft ondergebracht. De gedachte achter die naam, is dat iedereen zou moeten participeren (werk, vrijwilligerswerk, sociale activering, etc…) in de samenleving. Hetzij met een salaris hetzij met een uitkering of een combinatie daarvan.

Bij de behandeling in de commissie ging de discussie vooral over de doelstelling om meer mensen aan werk te helpen. Maar als je ziet dat ongeveer 80% van de mensen in de bijstand moeilijk of niet naar betaald werk is te bemiddelen en als je ziet dat het aandeel mensen met een bijstand in onze gemeente ver onder het landelijk en provinciaal gemiddelde zit, kun je je afvragen of zo’n doelstelling realistisch is. Het voorstel van het college spreekt realiteitszin uit. En dat spreekt ons aan.

Alle drie de voorstellen (Jeugd, WMO, Participatie) werden in de besluitnemende raad als hamerstuk aangenomen.