We nemen vanavond een besluit met echt verstrekkende lange termijn gevolgen. Onderdeel van het besluit is de deal met Amsterdam om tot herstel van legakkers en zandeilanden te komen, die ze ten minste voor 40 jaar bewaren. Maar wat daarna? Gezien de kosten nu, lopen we tegen die tijd opnieuw aan tegen een miljoeneninvestering, waar we dan als gemeente alleen voor opdraaien? In ieder geval Amsterdam niet meer. Het college geeft aan te willen zoeken naar verdienmodellen (o.a. via toeristenbelasting en vaarvignetten) die onderhoud ook in de toekomst veilig moet stellen. Betekent dit dat we dan ook daadwerkelijk geld gaan reserveren? En dus de reserve gaan opbouwen die we over 40 jaar nodig hebben? Doen we dat niet, dan lopen we het risico, dat met name de zandeilanden in de jaren daarna verloren gaan met de bijbehorende veiligheidsrisico’s als gevolg.

Los daarvan is onze afweging over dit voorstel, dat dit voorstel waarschijnlijk het best haalbare is. Kennelijk zijn onze voorgangers niet zo vooruitzienend geweest om een eeuwigdurende onderhoudsplicht met Amsterdam af te spreken. Nu het besluit niet nemen, zal Amsterdam doen besluiten op andere wijze uit het recreatieschap te stappen en dan is het maar de vraag hoe een rechtelijke uitspraak uitvalt. Dat zou wel eens een veel lagere vergoeding kunnen betekenen (want daar zal Amsterdam dan op aansturen), maar betekent in ieder geval jaren uitstel voor we tot herstel over kunnen gaan. Dan zou ook de provincie wel eens kunnen gaan afhaken. In die afweging kiest de ChristenUnie-SGP ervoor het voorstel te steunen.

Naschrift: tijdens de raad van 6 februari bleek, dat er toch nog het nodige onduidelijk was over de feitelijke contractuele verplichtingen van Amsterdam met name over die zandeilanden. Om die reden werd de afronding doorgeschoven naar maandag 10 februari, zodat het college daar helderheid over kon geven. Uiteindelijk gaat het om grote bedragen. Het plan betekent een investering van ca 12 miljoen euro in de komende jaren te verdelen over Amsterdam (25%) en De Ronde Venen (40%) als nog enige deelnemers in het schap en de rest door de provincie Utrecht als sponsor. Uit de nadere informatie bleek, dat Amsterdam eind jaren ’80 (vlak voor de herindeling van WIlnis, Mijdrecht en Vinkeveen) haar verplichtingen had afgekocht voor een bedrag van 3,4 miljoen gulden. Desalniettemin heeft Amsterdam in haar raad van 13 februari besloten in te stemmen met dit voorstel (en dus ca 4 miljoen bij te dragen). De ChristenUnie-SGP is van mening dat dit een goed onderhandelingsresultaat is, en is van mening dat in de komende jaren een Fonds Legakkers en Zandeilanden moet worden opgericht om ook in de verre toekomst de veiligheid die met name de zandeilanden betreffen, behouden blijft.